Engelse buurtrechter effectief bij aanpak anti-social behaviour?
In 2010 schreef ik met Jan Brouwer een artikel over de voor- en nadelen van een buurtrechter. Uit de inleiding:
Nederland wordt steeds asocialer met als gevolg dat het politieke en juridische discours steeds vaker in het teken staat van het bestrijden van overlast. Van politiek links tot extreem rechts is men het er over eens dat het zich steeds nadrukkelijker aandienende overlastprobleem moet worden aangepakt. Grote woorden en grove middelen worden daarbij soms niet geschuwd. Het Tweede Kamerlid Wilders wil ‘Marokkaanse straatterroristen in knieën schieten’ en pleit voor de inzet van het leger.
Voor het merendeel doen onze parlementariërs echter verstandige voorstellen om de problemen het hoofd te bieden. Kuiken stelt voor om meer dwangsommen, bestuurlijke boetes en psychiatrische hulp in te zetten bij overlastbestrijding. Heerts kondigde na opstootjes in de Goudse wijk Oosterwei aan met een wetsvoorstel tot de invoering van de buurtrechter te komen.
Burgemeesters hebben evenzeer ideeën. Cohen pleit voor de invoering van buurtrechtbanken in Amsterdam Zuidoost. Deze speciale rechtbanken zouden door snel te straffen een afschrikwekkend effect hebben op criminele buurtbewoners.
Rechters spelen in andere Europese landen al veel langer een rol bij de aanpak van overlastgevend gedrag. Tony Blair bijvoorbeeld ruimde twaalf jaar geleden een prominente plaats in voor lokale rechters in Engeland en Wales in zijn aanval op anti-social behaviour
In Engeland is nu een nieuw onderzoek verricht naar de werking van buurtrechters bij de aanpak van anti-social behaviour. Jan Donoghue schrijft op Crime Talk
Anti-social behaviour is a serious and pernicious social problem in a significant number of areas and communities across Britain; its effects must not be understated or minimised. Consequently, efforts to enhance levels of engagement between affected communities and the courts should be welcomed. However, strategies to improve liaison between the judiciary and communities are certainly not unproblematic for a variety of reasons which I will discuss below. Drawing upon my own recent research (Donoghue 2010; also 2008 and 2007), I will identify the challenges and opportunities ahead for improved engagement between magistrates’ courts and our communities.